Dzień 32 - Gasoliniera no funciona

Sobota, 23 sierpnia 2014 · dodano: 28.09.2014 | Komentarze 0

21:05 – heh, śmieszny dzień dzisiaj miałem, dla Was nic śmiesznego tutaj nie będzie, ale ja mam radochę gdy mogę pogaworzyć z nieznajomymi:)
… W nocy padało, więc sprawnie założyłem tropik, którego już dawno nie zakładałem. Gdy pada, zawsze dobrze się śpi, więc niechętnie zwlokłem się dopiero po 7. Rano zakupy w Mercadonie, potem w Lidlu zrobiłem zapasy na dwa dni bo jutro niedziela i wolałem nie ryzykować. Jadę, nawlekam kilometry, często robię sobie postoje, to na fasolę w zalewie pomidorowej, to na piwko. Na jednym z postojów podszedł do mnie dziadek mieszkający w pobliskiej wsi i zaczęliśmy gadać, że z Polski daleko do Hiszpanii, a to Hiszpania piękna, a północna to naj naj, że jutro Barca z Elche gra. O meczu dowiedziałem się od Mariusza przez wiadomość sms, a gdy dziadek usłyszałem, że takie rzeczy wiem to wpadł w euforię :) Nie wiem czy, aż tak mnie polubił czy może miałem powtórkę z zeszłego roku z Grecji, gdy rusek żołnierz-masażysta chciał masować mi uda. Po 10 minutach dziadek klepnął mnie po udzie, normalnie w sumie, ale potem znowu to zrobił, trochę dłużej i dłużej. Nie wiem może to był jakiś gest sympatii albo po prostu ściągam dziadków lubiących rowerzystów...
1,5 godziny później zatrzymałem się na stacji, nie wiem po co, po prostu zejść na chwilę z roweru, może na mapę popatrzeć, dychnąć w cieniu (często zatrzymywałem się na stacjach podczas tej podróży). Spytałem oczywiście czy Tienes mapas ?, dziewczyna 30 lat, pokazuje mi mapy Michelin. Katalonia, Aragonia i Andora – 7 euro, więc pytam czy mogę tylko zajrzeć, nie kupować bo dineros coraz mniej, a podróż długa. Dziewczyna miła, fajna, pozwala porobić zdjęcia mapy aparatem, ale okazują się złej jakości, więc finalnie kupuję mapę. Przy okazji uciąłem sobie z tą sympatyczną dziewczyną 25 minut pogawędki. Komentowała, że dzieci nie mam to mogę podróżować, sama też nie miała potomków, że inżyniero, ale „No me gusta trabajo”, że zamiast pracować wolę na rowerze pojeździć. Ona fizjoterapeutka, pracuje na etacie na stacji, a po godzinach dorabia w domu w zawodzie. Jej dzisiejsza dniówka polegała głównie na tym, że mówiła klientom, że stacja nieczynna, że tylko sklep funkcjonuje bo wczoraj piorun uderzył w coś i się popsuło wszystko i właściciel pojechał do Barcelony po to coś nowe … Niezły ubaw miała z mojego hiszpańskiego, w sumie ja też bo staram się, ale czasem kompletnie słów brakuję. Lubię czasem zajechać na stację, dziewczyna poprawiła mi humor na cały wieczór, potem 30 minut jechałem z bananem na misce. Zwykła rozmowa, trochę śmiechu i człowiek szczęśliwy. Kręcę dalej, do Barcelony jakieś 150 kilometrów, mijam mocno obładowanego sakwiarza z Serbii Dragana, który jest 25 dzień w podróży. Jedzie z Serbii przez Bośnię, Chorwację, Słowenię, Włochy, Francję, Andorę do Granady. W Barcelonie go okradli, radzi żeby naprawdę uważać. Daję mu łatkę na dętkę od przyczepki, gadamy 20 minut, wymiana kontaktów, nie wiem czemu mówię do niego po hiszpańsku, skoro gadamy po angielsku. Przesiąkłem już Hiszpanią i myślę że hombre ze mnie. Dragan w przyszłym roku planuje podróż z Serbii do Tokio i Korei południowej. Dzisiaj po miesiącu jazdy król Hiszpanii nadaj mojemu pojazdowi rejestrację ;) ...  
na jednym z postojów ;) 
super dziewczyna ! 
Z Draganem... 
w końcu z tablicą rejestracyjną ;)