DST 98.71km
Czas 06:55
V_AVG 14.27km/h
V_MAX 64.50km/h
Sprzęt GT Avalanche 1.0
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 22 - Kosovo - dzień niespodzianek

Wtorek, 6 sierpnia 2013 · dodano: 17.10.2013 | Komentarze 0

Dzisiejszy dzień był niesamowity, jeden z tych które na zawsze pozostaną w pamięci. Wstajemy o 6 rano ponieważ musimy się zmyć zanim przyjdą pracownicy restauracji obok, której nocujemy. Rano jeszcze obowiązkowa poranna toaleta w hostelowych warunkach. W nocy nie zmrużyłem oka, z powodu upału dlatego rano jestem jak trup. Jedziemy jeszcze do centrum żeby za dnia zobaczyć Skopje, robimy następną porcje zdjęć i jemy tam śniadanie. Następnie z pełnymi brzuchami spadamy do granicy z Kosovem. Wciąż zostaję pod wrażeniem stolicy Macedonii. Do granicy mamy około 35 km i jesteśmy tam dokładnie w południe, na granicy znowu trochę czekamy ze względu na dużą ilość samochodów, odziwo większość jest na rejestracjach niemieckich bądź austriackich. Wjeżdżamy do Kosova, gdzie wszyscy pozdrawiają nas jak najbliższą rodzinę, mnóstwo rąk uniesionych w powitalnym geście, czy to z samochodów czy też z poboczy, którymi idą ludzie. Upał jest masakryczny, ponad 40 stopni, ciężko znaleźć jakieś dogodne miejsce w cieniu, dlatego po chwili odpoczynku jedziemy na przód. Trąbi na nas kilkukrotnie jakiś samochód z tyłu, wyprzedza nas i okazuje się, że to Polacy stacjonujący w Kosovie, pozdrawiają nas, a my ich. O 14 30 dojeżdżamy do miasta Ferizaj i jesteśmy zaskoczeni tym co widzimy. Ja osobiście spodziewałem się, że Kosovo to bardzo dziki kraj, a okazało się, że tętni życiem jak niejedno dobrze rozwinięte miasto. Dużo robót drogowych (ponoć przed zbliżającymi się wyborami), dużo ludzi młodych, sklepów drobnych handlarzy, taksówkarzy i cinkciarzy. O 15 odłączam się od chłopaków celem wysłania kartki do Polski. Idę na pocztę i pytam dwóch pierwszych lepszych facetów czy mówią po angielsku, okazuje się, że jeden z nich mieszka w Londynie i przyjechał tutaj na wakacje. Wskazuje miejsce gdzie kupię znaczki i towarzyszy mi w drodze do księgarni. Rower przed pocztą pilnował mi strażnik, który zaoferował swoją pomoc. Wybieram kartkę i wracam na pocztę, kupuję znaczek i po sprawie (ciekaw jestem ile czasu minie aż kartka dotrze do Polski). Umówiliśmy się o 16 pod budynkiem ASCENTER więc mam jeszcze 35 minut, jadę więc pooglądać miasto, skręcam w pierwszą uliczkę, która wydała mi się interesująca. 5 sekund później woła mnie jakiś gość, machając do mnie ręką. Podjeżdżam i okazuje się, że jest to Kosovianin, który żonaty jest z Polką z Dąbrowy Górniczej. Gdy powiedziałem mu że pochodzę z Jaworzna zaczyna się śmiać z całej sytuacji. Świat jest mały ! Jest on właścicielem czegoś jak u nas mała kamienica, gdzie posiada bar, kasyno i mieszkania. Od razu mówi, żebym spoczął i zaproponował coś do picia więc w taki upał piwo jest najrozsądniejszym posunięciem. Rozmawiamy tylko kilkanaście minut, ponieważ ma jakieś spotkanie ale w jego miejsce przychodzi syn Bessart, na którego w Polsce mówią Zbyszek. Besso jak kazał na siebie mówić, każe przynieść dla mnie kolejne piwko. Mówię mu, że za 15 minut jestem umówiony z towarzyszami podróży pod ASCENTER. Besso proponuje, że podjedziemy tam samochodem i Tomek z Pawłem pojadą za nami i zjemy jakiś obiad. Wchodzimy już w czwórkę do restauracji jego przyjaciela. Tam siadamy i wybieramy zgodnie z zaleceniem Bessa wszystko co chcemy nie przejmując się pieniędzmi. Ja z Tomkiem bierzemy po tortilli, natomiast Paweł makaron Bolognesse. Generalnie na rachunek Bessa machnąłem pięć pysznych piwek 0,33 l oraz obiadek. Czy może być lepiej ??? W restauracji jest dużo przyjaciół Zbyszka, którzy przysiadają się do nas. Jeden z nich służył w Afganistanie z Polskimi żołnierzami. Nie da się pominąć faktu, że w Kosovie są najpiękniejsze kobiety w żyłach, których płynie albańska krew (oczywiście jest to moje zdanie, wypracowane na podstawie miejsc jakie udało mi się w życiu odwiedzić). Wszyscy, z którymi rozmawiamy namawiają nas żebyśmy jednak pojechali do Albanii, którą mieliśmy ominąć na naszej trasie. Myślę sobie teraz, że byłby to straszny błąd. W końcu decydujemy się na odwiedzenie Albanii. Dziękujemy bardzo Kosovsko-Polskiej rodzinie za gościnę i jedziemy do granicy z Albanią w stronę miasta Prizren. Gdy jesteśmy już gotowi do odjazdu przychodzi żona Polka z Dąbrowy. Nie może uwierzyć, że nas spotkała i bardzo się cieszy, rozmawiamy chwilę lecz śpieszy się ona na jakieś spotkanie, a my musimy jeszcze nabić dzisiaj trochę kilometrów. Po tak pysznym obiedzie dostajemy niezłego pałera do nóg i jedziemy parenaście kilometrów w granicach 30 km/h. Wyjeżdżamy na jedną z dwóch najwyższych przełęczy w Kosovie, gdzie stoją chłopaki z gruszkami na sprzedaż. Zagadują mnie chcąc mi sprzedać kilogram gruszek. Mówię im, że nie potrzebuje aż całego kilograma więc dają mi jedna na drogę. Na zjeździe z przełęczy osiągam swój max póki co czyli 64,5 km/h (rewelacyjny zjazd). Rozbijamy się 20-25 km od granicy z Albanią i idziemy spać. 2405 km za nami !!!
Ps. Besso w samochodzie mówi, że puści mi fajną polską piosenkę. Miał na myśli Daab – W moim ogrodzie

jeszcze parę zdjęć Skopje za dnia

... rany boskie

musiało się pojawić to zdjęcie :p

centrum Ferizaj

posiadłość ojca Bessa

drugi Pan od prawej miał problem z uśmiechem, twarda sztuka

zlaten dab i ojciec Zbyszka

czasem było wesoło

nic dodać nic ująć ... :*

cała rodzinka + żołnierz, który z Polakami w Afganistanie był

przełęcz i genialny zjazd

Kategoria Grecja Bałkany 2013, Wycieczki

DST 119.98km
Czas 07:12
V_AVG 16.66km/h
Sprzęt GT Avalanche 1.0
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 21 - Cudowne Skopje

Poniedziałek, 5 sierpnia 2013 · dodano: 17.10.2013 | Komentarze 0

Wstajemy rano obudzeni płaczem i krzykiem dzieci. Wczoraj gdy się rozbijaliśmy było już ciemno dlatego nie widzieliśmy koło kogo się rozbijamy. Rano okazuje się, że są to dwie rodziny z Macedonii bądź Albanii ze swoimi dziećmi (przynajmniej tak wywnioskowałem ponieważ nie szło się dogadać). Strasznie mnie zdołował ten widok z rana: siedzące przed namiotami dwie rodziny, kompletnie nie wiedzące co zrobić z nadchodzącym dniem. Tomek miał do wymiany dętkę, z której wczoraj popołudniu ciągle schodziło powietrze, ja nie chciałem czekać i patrzeć na widok obok dlatego zebrałem się i pojechałem do centrum. Wypłaciłem pieniądze 500 dinarów, chcemy w Skopje zjeść kolację i napić się wina, które w sklepach są w bardzo dobrych cenach np. Wino z 2007 roku kosztuje na nasze około 13 zł. Czekam na Tomka i Pawła i kierujemy się do stolicy. Wczoraj od upału niesamowicie bolała mnie głowa i jeszcze na dodatek nie wiem gdzie mam okulary. Okulary musiałem zgubić, przegrzebałem całe sakwy dwa razy i ani śladu. Około godziny 15 dojeżdżamy do miasteczka Veles, pięknego miasteczka posadowionego przeważnie na skałach. Dzisiaj z perspektywy czasu chyba mogę powiedzieć, że było to najładniejsze mniejsze miasto podczas podróży. Odpoczywamy tam chwilę i jedziemy do Skopje, do którego mamy około 60 km. Jedziemy kawałek autostradą, lecz zaraz pojawiają się bramki więc musimy się ewakuować. Jedziemy jakąś boczną opustoszałą drogą obfitą w podjazdy, jeden liczył dobre 7 km. 25 km przed Skopje w końcu trafiamy na sklep więc kupujemy z Tomkiem po piwku na ochłodę, po lodzie i wodę. Pod sklepem siedzi trzech gości sączących również piwo. Jeden z nich odziwo mówi po angielsku więc się przysiadam i rozmawiamy parę minut. Kończę piwko i lecimy do celu. Bardzo szybkie tempo przez 20 km więc w centrum jesteśmy koło 20. Śmieszna sytuacja, pewien gość po 50-tce chce nas poholować swoim rowerem do centrum udowadniając, że jego maszyna nie jest taka zła, jak mówi ma 18 biegów i chcąc zaimponować prędkością jakąś potrafi rozwinąć prawie spalił nogi tak mocno pedałując. Gdy wyprzedzam go na podjeździe nazywa mój rower rakietą (haha). Dojeżdżamy do centrum i chcemy znaleźć jakiś hostel. Spotykamy dwie rodziny z Polski, które widząc flagę mówią dobry wieczór i kierują nas do hostelu gdzie sami nocują, mówią że płacą 10 euro od osoby. Dla nas jest to trochę za dużo przy założeniu taniego tripa. Jedziemy jednak się potargować i finalnie recepcjonista pozwala nam rozbić namioty na terenie hostelu w osłoniętym miejscu między hostelem a restauracją. Chłopak, z którym gadamy za godzinę ma być zmieniony więc mówi, że wszystko przekaże swemu koledze. My w tym czasie jedziemy pozwiedzać centrum. Skopje nocą to raczej najpiękniejsze miejsce jakie miałem okazje widzieć w swoim krótkim życiu. Przy fontannie zagaduje do mnie trzech gości narodowości polskiej, którzy również zwiedzają świat tyle, że na motorach. Po chwili dochodzą następni i gawędzimy chwilkę. Wieczorem w Skopje jest mnóstwo ładnych kobiet, także jeśli ktoś lubi popatrzeć tak jak ja to mógłby się tam rozmarzyć. Jest już 22 więc wracamy do hostelu, gdzie poznaje zmiennika imieniem Vlatko. Genialny gość w wieku 47 lat choć wygląda na 25 lat.Nie mogę w to uwierzyć, lecz okazuje się to być prawdą, ma dzieci w moim wieku. Puszcza mnie na komputer i daje skorzystać z internetu, parzy kawę w kuchence gazowej, podłącza wszystkie urządzenia do prądu i pozwala iść skorzystać z łazienki, żeby się ogolić i umyć. On jak i jego kolega bardzo by chcieli dać nam pokój lecz tłumaczą, że mieli by problemy z szefem. Vlatko pracował 10 lat w Amsterdamie na platformie wiertniczej, ma żonę, dwie córki oraz dwóch synów. Niesamowicie przyjazny człowiek, rozmawiamy prawie dwie godziny i idziemy spać. Nareszcie miałem okazję się ogolić (cudowne uczucie). Póki co na naszej drodze spotykamy niesamowicie przyjaznych ludzi, nie sposób o wszystkich pisać, z którymi urywamy krótkie rozmowy, którzy podnoszą kciuki w dopingującym geście i machają co chwilę. Skopje jest to miejsce, do którego z pewnością będę chciał wrócić. Rano wyruszamy do Kosova. Bye !!!

Veles, mega urocze miasteczko

każdy orze jak może, Pan w towarzystwie miłych zwierzaków ;)

wyraz twarzy Pana za mną - bezcenna

Skopje

47 letni serdeczny Vlatko

Kategoria Grecja Bałkany 2013, Wycieczki

DST 119.56km
Czas 06:25
V_AVG 18.63km/h
V_MAX 42.50km/h
Sprzęt GT Avalanche 1.0
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 20 - Macedonia - 6 kraj wyprawy

Niedziela, 4 sierpnia 2013 · dodano: 16.10.2013 | Komentarze 0

Wstajemy o 8 i jemy zabranego wczoraj arbuza na śniadanie, następnie jedziemy w kierunku granicy do, której mamy około 40 km. Do granicy docieramy około południa, na bramkach mnóstwo samochodów, spotykamy między innymi parę ze Świdnicy wracającą do Polski. Trochę stresu przy kontroli gdy celnik chcę ode mnie zieloną kartę, zaraz oczywiście się uśmiecha i mówi, że żartuje. Zaraz za granicą jemy drugie śniadanie, lecz ciężko wchodzi w taki ukrop. Zjeżdżamy z autostrady na drogę do Gevgelija. Dzisiaj jest niedziela więc w miasteczku jest bardzo spokojnie, ludzie siedzą w przy ulicznych knajpkach. Tomek wypłaca w bankomacie 1000 dinarów macedońskich nie znając kursu i po chwili dowiadujemy się, że 1 dinar to około 6,78 grosza. Ceny w sklepach w porządku, porównywalne do polskich, tylko chleb i woda jest wszędzie tańsza. Ja wypłacam 400 dinarów i robię pierwsze zakupy wydając 168 dinarów na piwko, 2 lody rożki, pasztet oraz dwa rogaliki. Ciężko jechać w takim upale, dlatego postanawiamy posiedzieć w cieniu. Mamy 47 km na liczniku i trzeba wrócić do codzienności czyli granicy 100 km dziennie. Plan jest taki, żeby dojechać do miasta Negotino gdzie na mapie oznaczony jest kemping. Droga do tego miasta jest cudowna, przypominająca trochę wyjazd z Bułgarii lecz w nieco innym klimacie. Była to z pewnością droga szybkiego ruchu, lecz widoki rekompensowały śmigające obok nas samochody. Dojeżdżamy do Negotino i okazuje się, że nie ma tam już kempingu, najpierw mówi mi o tym taxi driver a potem dwóch gości, którzy potwierdzają wersje taksówkarza i mówią, że śmiało możemy się rozbić za boiskiem do koszykówki, od którego staliśmy około 100 m. Przyjmujemy to do wiadomości lecz chcemy jeszcze zobaczyć centrum tego miasta. Po drodze mijam rowerzystę z Macedonii imieniem Done, który robi sobie rundkę po okolicy a mieszka w mieście obok. Rozmawiamy chwilę i podjeżdżamy do centrum jak się okazuję 12 tysięcznego miasta. Jest niedziela, życie tutaj wydaje się być bardzo spokojne, młodzież i starcy dominują na ulicach, często też widać całe rodziny z dziećmi. Bardzo dużo ludzi wychodzi z domów i celebruję dzień wolny. Mnie miasteczko spodobało się do tego stopnia, że pozwalam sobie na chwilę szaleństwa i kupuję 2 x 1,5 l piwa ze Skopje, które jest bardzo smaczne. Siedzimy pod fontanną do 23 i potem jedziemy za boisko celem rozbicia się. Okazuje się, że są tu już dwa rozbite namioty tutejszych z Macedonii. Rozbijamy się tuż obok, jutro już powinniśmy być w Skopje.
Pozdrawiam !!!

Kategoria Grecja Bałkany 2013, Wycieczki

DST 92.69km
Czas 05:11
V_AVG 17.88km/h
V_MAX 42.00km/h
Sprzęt GT Avalanche 1.0
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 19 - Thessaloniki again

Sobota, 3 sierpnia 2013 · dodano: 16.10.2013 | Komentarze 2

Wstajemy rano, jest sobota i już z samego rana ludzie przyjeżdżają na plażę. W nocy kilka razy wstawałem żeby się przewietrzyć chodząc po plaży, był niesamowity księżyc, tak pięknego jeszcze nie zdarzyło mi się oglądać. O 6 30 zgodnie z tym co mówił Kris powinien być wschód słońca więc wstaję o tej godzinie i podziwiam jakże piękny wschód słońca!!! Zbieramy się i jedziemy na plażę, na której spaliśmy zeszłej nocy z racji tego, że były tam toi toi oraz natrysk. Pływamy jeszcze godzinkę w morzu, jemy śniadanie, myjemy się i ruszamy do Thessalonik żeby trochę pozwiedzać to miasto. Okazuje się na prawdę bardzo ładne z ciekawym budownictwem, które oglądaliśmy z cytadeli, z której roztaczał się widok na całe miasto. Żeby pojechać na cytadelę namówiła nas polska rodzina, którą spotkaliśmy w tym mieście. Mówią, że również kiedyś jeździli z sakwami np. Po Norwegii, spotykamy również ciekawą mieszankę sakwiarzy: jeden to Słowak,a drugi pochodził z Hondurasu. Słowak przygodę zaczął w Austrii gdzie pojechał z siostrą, był w Czarnogórze i teraz śmiga po Grecji. Robimy sporo zdjęć tego dnia, jako że powoli opuszczamy Grecję i kierujemy się do Macedonii. Po drodze w Lidlu kupujemy butlę gazową do mojej kuchenki, na której wieczorem gotujemy ryż z sosem pomidorowym. Ryż był tani i nie zauważyłem, że jest on pakowany luzem bez woreczków . I jeszcze super premia owocowa na koniec dnia, przy drodze rosną pyszne winogrona, natomiast kawałek dalej w rowie leży kilka wielkich arbuzów. Jednego jemy na miejscu , a drugiego biorę na bagażnik. Zaczyna się powrót to Polski, najpierw Macedonia potem Kosovo. Grecja to z pewnością piękny kraj.

Kategoria Grecja Bałkany 2013, Wycieczki

DST 32.94km
Czas 02:11
V_AVG 15.09km/h
V_MAX 40.50km/h
Sprzęt GT Avalanche 1.0
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 18 - Zasłużony odpoczynek

Piątek, 2 sierpnia 2013 · dodano: 16.10.2013 | Komentarze 0

Za nami świetna noc na plaży, którą popsuły trochę komary więc rozbiliśmy namioty żeby się przed nimi schować. Od rana słychać kojący szum morza i fal obijających o brzeg. Dużo młodzieży przychodzi nocą na plaże grupkami, siedzą, piją piwko, whisky palą jointy czemu towarzyszy wiele śmiechu. Tomek z Pawłem pojechali do sklepu a ja zabieram się za śniadanie czyli płatki z mlekiem, niestety jednak mleko się zepsuło od wczoraj. Tomek po minucie wraca bo złapał gumę więc bierze się za zmianę dętki a ja naprawiam prawy pedał, z którego wypadły mi jakimś cudem dwie śruby. W czasie napraw i pakowania podchodzi do nas murzyn sprzedający robione ręcznie opaski na rękę. Zaciekawiony naszymi rowerami, pyta się skąd jesteśmy. Tutaj zaczyna się trochę szalona historia, gdy Kelly dowiaduje się, że przyjechaliśmy z Polski wpada w szał radości bo okazuje się, że ma żonę Polkę, do której od razu dzwoni mówiąc, że spotkał Polaków, którzy przyjechali z Polski do Grecji na rowerach. W sumie póki co nic w tym dziwnego do czasu gdy podaje mi telefon i już w następnej sekundzie rozmawiam z jego żoną. Weronika ma 23 lata i pochodzi z Poznania lecz mieszka w Thessalonikach od maja 2012. Poznali się z Kellym (Nigeryjczykiem) na Facebooku. Rozmawiam z nią koło 10 minut, rozmowa się jakoś rozkręciła, mówi że za 2 tygodnie wraca do Polski autokarem. Z Kellym rozmawialiśmy jeszcze dobre 15 minut podczas, których to wyżalał się nam jakie ma problemy prawne, żeby dostać obywatelstwo oraz, że w Grecji kompletnie nie ma pracy. Kelly ma 29 lat i zajmuje się robieniem opasek na rękę. Każdemu z nas przypadła jakaś do gustu więc kupiliśmy po jednej. Robimy pamiątkowe foto i spadamy zmienić miejsce jadąc wzdłuż wybrzeża w stronę klifów. Dzisiaj dzień bardzo spokojny, przeznaczony na odpoczynek ponieważ jutro zawracamy w stronę Polski. Ratownik, z którym wczoraj rozmawiałem pyta czy wszystko jest okej i co teraz zamierzamy. Mówię mu, że jedziemy do Macedonii, a potem do Kosova na co siedzący obok Grek wtrąca się i mówi, że Macedonia jest tutaj, a my jedziemy do Fyrrom(Skopje). Nie wdając się w ich polityczne przekonania odpuszczam i jedziemy naprzód. Docieramy do klifów gdzie jest świetna plaża przypominająca mi dziką plażę w Chorwacji. Tam korzystam z okazji i proszę Panią z przyczepki, w której sprzedawała alkohole, napoje i jedzenie o naładowanie kamerki i telefonu. Rozmawiamy chwilę i jej również ciężko uwierzyć, że przyjechaliśmy z Polski na rowerach. Pyta mnie czy jestem katolikiem na co odpowiadam, że ateistą, mówi że każdy powinnien w coś wierzyć na co odpowiadam jej, że owszem wierzę...  Uśmiechem z obu stron kończymy rozmowę i podłącza mi urządzenia do prądu. Spędzamy tam parę godzin i decydujemy , że przejedziemy jeszcze kawałek wzdluż wybrzeża. Po drodze trafiamy na Lidl gdzie kupujemy parę rzeczy, ja kupuję dwa greckie piwa, jogurt oraz Choco Club, który właśnie się skończył a bez którego wyprawa nie mogła by się odbyć. Szukamy plaży i trafiamy na plażę niedaleko znanego tutaj baru Riviera, do której prowadzi nas najpierw pewna strażniczka, gdy wjechaliśmy w miejsce bez drogi dalej, a potem dwóch młodych chłopaków, którzy jechali za nami od Lidla też pod wrażeniem naszej podróży życzą nam powodzenia. W Grecji raczej nie ma problemu żeby się porozumieć po angielsku. Dzisiaj ostatnia noc na plaży, gdzie jest cudownie i dzieją się fajne rzeczy, a mianowicie Tomek z Pawłem idą do baru na plaży spytać o podładowanie telefonu, nie ma ich dobre 25 minut. W końcu Paweł przychodzi i mówi chodź do baru bo Tomek pije piwko i w barze rozmawia z dwoma Grekami barmanem oraz jego przyjacielem, który po pracy siedzi z kumplem i piję z nim towarzysząc mu. Idę do baru i zaczynamy rozmowę, którą trwała dobrą godzinę. Obydwaj panowie mają na imię Kris, jeden to barmana drugi jest topografem. Głównie rozmawialiśmy z Krisem topografem przy barze gdyż drugi był teoretycznie w pracy. Nieprawdopodobnie przyjaźni i sympatyczni ludzie, od razu zaproponowali mi coś do picia więc poprosiłem o wódkę, którą dostałem w szklance do drinków. Mieli tylko Polską wyborową, więc wypiłem z lodem, potem zaciekawiła mnie pewna maszyna robiąca coś jakby różowe kulki, Tomek mówi że w Polsce nazywa się to SNOFFY. Kris podał mi to również z wódką mówiąc, że smakuje super – miał rację. Potem znowu podał nam coś co nazwałbym mrożoną kawą, również genialne. W końcu spytałem czy mają coś w barze do jedzenia jako, że trochę mnie już ssało w żołądku. Wstał i powiedział, że zaraz wróci. Oczywiście nie chciał żadnych pieniędzy za picie ani jedzenie. Po chwili wraca z trzema hot dogami, gdy zjedliśmy poszedł po następne. Genialni i inteligentni ludzie mający świadomość sytuacji gospodarczej swojego kraju, gdzie 2 miliony ludzi nie ma pracy, a jeszcze mnóstwo nie jest zarejestrowanych jako bezrobotni. Narzekał na rząd oraz greków, którym nie chce się ruszyć tyłków na demonstrację tylko wolą siedzieć na facebooku( czyli podobnie jak w Polsce). Pytał jakie są ceny w Polsce oraz w jakim wieku zakłada się rodziny, w końcu spytaliśmy jak euro wpłynęło na ich gospodarkę, oczywiście odpowiedzieli, że fatalnie pogorszyło to stan życia. Bardzo fajny i sympatyczny wieczór z przyjaciółmi z Grecji ;)

Kategoria Grecja Bałkany 2013, Wycieczki

DST 71.21km
Czas 04:09
V_AVG 17.16km/h
V_MAX 50.50km/h
Sprzęt GT Avalanche 1.0
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 17 - Thessaloniki - Grecja dzień 2

Czwartek, 1 sierpnia 2013 · dodano: 16.10.2013 | Komentarze 3

Wstajemy o godzinie 9 05, noc była fatalna, niesamowita duchota uniemożliwiająca sen, na dodatek Tomek zatruł się czymś i zdycha od wczoraj. Zapomniałbym jeszcze o mojej misji ratowania greckich żółwi, które są tutaj chyba najczęściej rozjeżdżanymi zwierzętami na drogach. Póki co od chwilowej śmierci uratowałem dwa żółwie. Upał jest niesamowity, pot leje się z człowieka, wystarczy tylko minutę postać na słońcu. Piszę już z plaży, na której jesteśmy już kilka godzin, liczba uratowanych żółwi wzrasta do trzech ale pokolei. Jedziemy bocznymi drogami obok ekspresówki lub też ekspresówką, gorąco i pod górę, kilometry wpadają bardzo opornie. Wreszcie na koniec musimy jechać poboczem czteropasmowej autostrady ponieważ innej drogi do Thessalonik nie ma. Autostrada przy wjeździe do miasta zamienia się w coś w rodzaju obwodnicy gdzie panuję niesamowity chaos, czegoś takiego na prawdę jeszcze nie widziałem. Samochody, autobusy stoją w korkach a motocykle i my we trzech na rowerach sprytnie omijamy samochody raz z prawej, raz z lewej. Po szalonej jeździe wjeżdżamy wreszcie do Thessalonik, miasto wygląda rewelacyjnie i pasuję do mojego gustu. Spotykam tam dziewczynę z Kanady o imieniu Jane, która przyleciała z Kanady do Albanii i jedzie do Turcji swoim wspaniałym rowerem z genialnymi sakwami, rozmawiamy parę minut, robimy foto i spadamy dalej. Kilka minut później trafiamy na spożywających późne śniadanie Holendrów, którzy z kolei z Holandii samolotem przylecieli do Trucji na jakąś wyspę Mamaras i przejechali stamtąd do Grecji do Thessalonik skąd wracają samolotem do Holandii. Gdy opowiedziałem o naszej wyprawie byli pod wrażeniem. Imiona niestety mieli dziwne na literę K więc nie zapamiętałem, robimy pożegnalne zdjęcia i jedziemy dalej w poszukiwaniu plaży. W końcu po męczarni widzimy znak w prawo na plażę, wjeżdżamy i pełni szczęścia wchodzimy do jakże ciepłego i słonego morza. Jest cudownie, lepiej być nie może. Po godzinie wylegiwania się i pływania idę się przejść na molo, po drodze pytam ratownika czy można się rozbić na plaży, mówi że nie widzi problemu, lecz mówi żebyśmy uważali na rowery. Docieram na molo i robię parę zdjęć. Wracam i pływam dalej. O 19 podchodzi do nas Rosjanin żołnierz, który mieszka w Thessalonikach, rozmawiamy chwilę po rusku, bardziej on mówi ja staram się odpowiadać najprostszymi zwrotami po rosyjsku. Mówił, że 25 lat służył w wojsku i skończył tam szkołę masażu. Dał nam trzy pierniki rosyjskie z oryginalną reklamówkę z Moskwy. Tomek właśnie przyniósł dwa piwa ze sklepu, tyle że jedno z nich okazuje się być winem. Jest cudownie !!!

Kategoria Grecja Bałkany 2013, Wycieczki

DST 118.11km
Czas 05:50
V_AVG 20.25km/h
V_MAX 50.50km/h
Sprzęt GT Avalanche 1.0
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 16 - Wyluzowana Grecja

Środa, 31 lipca 2013 · dodano: 16.10.2013 | Komentarze 2

Świetny dzień za nami ! Jest 21 godzina i właśnie po raz pierwszy od dwóch tygodni odpalam małą kuchenkę gazową, którą taszczę od początku drogi. Robię sobie oczywiście makaron z jakimś sosem za 2,5 euro, mam nadzieję że będzie to wspaniały posiłek na dobry sen. Rozbijamy obóz jakieś 35 km od Thessalonik, które są naszym kolejnym celem i, w którym w piątek robimy dzień totalnego relaksu na plaży. Dzisiaj już z samego rana przekraczamy granicę i na najbliższej stacji kupujemy mapę Grecji. Ciśniemy parę kilometrów ekspresówką i zjeżdżamy na boczną drogę, gdzie zaciekawieni robotnicy drogowi pytają skąd jesteśmy i gdzie jedziemy. Kierujemy się do większego miasta Kilkas, po drodze mijamy charakterystyczne dla południa budownictwo oraz charakterystyczne luzackie nastawienie ludzi do życia. Biorąc z nich przykład przy jednym źródełku robimy sobie godzinną sjestę mając 62 km na liczniku i wczesną godzinę 1330. Tam uzupełniamy wodę i odpoczywamy w cieniu pod drzewem. Po relaksie gdy wydaje się nam, że się już nie podniesiemy, podnosimy się i to z takim skutkiem, że w jedną godzinę i pięć minut przejeżdżamy 30 km. Mogło to być zasługą zjedzonej parę minut wcześniej paczki Choco Boblles – płatki śniadaniowe z Kauflanda stworzone na wzór Nesquike. Po drodzę na światłach w jakiejś wiosce zagaduje nas jakaś Pani, widać że musiała sobie pogadać i pyta skąd jesteśmy i mieszanką grecko-niemiecką opowiada, że pracował kiedyś w Niemczech oraz, że kawałek stąd jakieś 3 km w lewo mamy ładne jezioro. Radziła żebyśmy się nie śpieszyli i tam pojechali. Generalnie każda zmiana kraju niesie za sobą ciekawość jak będzie i co innego będzie można zobaczyć. Grecja to dość górzyste tereny, masakryczne suche upały, gaje oliwne, pochowani przed upałami Grecy i ściśnięte obok siebie budownictwo jakie widzieliśmy w Kilkas. Grecja to znowu kraj, od którego nasza podróż zawraca w kierunku Polski, więc każdy kraj po Grecji będzie nas coraz bardziej zbliżał do domów. Jutro przed południem dotrzemy do Thessalonik i spędzimy tam resztę jutrzejszego dnia i cały piątek. Potem już obieramy kierunek Macedonia i Kosovo. Dobranoc jest super !!!

Kategoria Grecja Bałkany 2013, Wycieczki

DST 100.00km
Czas 04:43
V_AVG 21.20km/h
V_MAX 57.00km/h
Sprzęt GT Avalanche 1.0
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 15 - Koniec pięknej Bułgarii

Wtorek, 30 lipca 2013 · dodano: 16.10.2013 | Komentarze 0

Jest 21 30, rozbijamy się 10 km od granicy z Grecją. Bułgaria żegna nas niesamowitą burzą z niemilknącymi piorunami. Dzień zapowiadał się fatalnie, wstajemy o 7 rano i zaczynamy się zbierać, Tomek zaczynam naprawiać mocowanie bagażnika i decyduje się upiłować kawałek roweru, żeby zmniejszyć ramię działania siły na śrubę. Trwa to dobre 1,5 godziny + 15 minut na zmianę linki od hamulca, ja w tym czasie jem mleko z podrabianymi Cherriosami, które są 4 razy tańsze od oryginalnych a smakują tak samo. Na dodatek cała naprawa ma miejsce przy ekspresówce gdzie nie ma drzew i smażymy się jak jajka na słońcu, które od rana napiera. Około 11 ruszamy, jeszcze nigdy tak późno nie zaczynaliśmy jazdy, tym bardziej że noc była tragiczna ze względu na pagórkowate podłoże pod uprawy. Jedzie się ciężko, początkowo lekko pod górę drogą E71 w kierunku Kulaty gdzie istnieje jedyne czynne przejście graniczne z Grecją. Przejeżdżamy przez most i widzimy fajnie wyglądająca rzekę górską, do której po chwili schodzimy. Jest to pierwsza pozytywna rzecz tego dnia, po 3 dniach jazdy bez mycia ciężko zasnąć w namiocie. Rzeka okazuje się być bardzo czysta i bardzo zimna więc od razu się schładzamy. Myjemy się, robimy pranie, jemy śniadanie także full zestaw. Jest godzina 1330 a na liczniku mamy 15 km, gdy zazwyczaj do południa mamy co najmniej 50 km. Przekroczenie granicy tego dnia coraz bardziej się oddala. Postanawiamy trochę pocisnąć żeby znaleźć się jak najbliżej granicy. Upał jest niesamowity, a powietrze tak gorące, że aż wykrzywia twarz. Na szczęście od 13 do 21 ciężarówki powyżej 20 ton mają zakaz wjazdu na drogę, którą jedziemy więc czujemy się ciutkę bezpieczniej, do czasu gdy wjeżdżamy w pierwszy nieoświetlony tunel i nic nie widzimy, slysząc tylko jadąc z przodu i za nami samochody. Uwierzcie, trząsłem portkami strasznie, momentami nie wiedziałem czy w ogóle jestem na swoim pasie!!! Cała trasa dzisiaj była przepiękna, jechaliśmy wzdłuż rzeki, a z każdej strony otaczały nas super wyglądające góry. Dzisiejsza trasa to niezła uczta dla oczu. Nadrabiamy trochę kilometrów jadąc bardzo dobrym tempem, lecz koło 17-18 zaczyna się chmurzyć i widzimy ciemne chmury na horyzoncie. Co chwila chowamy się przed deszczem więc jazda ciągle jest przerywana. Podczas jednego takiego postoju na stacji młody Bułgar nalewający tam gaz wita się z nami i mówi o trasie, że końcowy odcinek jest off road i jest zorganizowany objazd. Jeden off road już zaliczyliśmy więc czemu nie zrobić tego ponownie. Przy kolejnym postoju zatrzymujemy się pod Kauflandem celem wydania ostatnich pieniędzy, które skrupulatnie liczymy. Wychodzi nam, że mamy 6,50 lewa, a przed nami na rożnie piecze się kurczak, który kosztuję 6,99 . Mówi się trudno, wchodzę z Tomkiem do sklepu i kupujemy pieczywo, picie, orzeszki paprykowe, płatki do mleka i po lodzie śnieżce. Pod Kauflandem schodzi nam około godziny ze względu na sporą ulewę i burzę, która zaczęła się chwilę po tym jak weszliśmy do sklepu. O 1940 decydujemy, że jedziemy ulicami zalanymi deszczem, jechało się jak przez płytką rzekę, ale pod sklepem spać nie będziemy.Darujemy sobie wyznaczone objazdy i objeżdżamy wał usypany z ziemi uniemożliwiający przejazd samochodom. I znowu droga tylko dla nas, widać że na trasie realizowana jest jakaś większa inwestycja budowlana, wszędzie nasypy, przyczółki, podpory i ciężki sprzęt budowlany. Na drodze spotykamy dużego żółwia, którego przenoszę poza jezdnię dla jego bezpieczeństwa. Końcowe 2-3 km jedziemy po piachu obok pracujących walców i wozideł. Chwilę przed miejscem gdzie się rozbijamy spotykamy ekipę kilkunastu budowlańców na jakiejś naradzie. Śmieją się, że jedziemy tą drogą i pozdrawiają nas. Idziemy spać z deszczem i piorunami !

Kategoria Grecja Bałkany 2013, Wycieczki

DST 126.48km
Czas 06:44
V_AVG 18.78km/h
V_MAX 52.00km/h
Sprzęt GT Avalanche 1.0
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 14 - Sofia kontra reszta Bułgarii

Poniedziałek, 29 lipca 2013 · dodano: 16.10.2013 | Komentarze 0

Z rana wstajemy, zwijamy namioty i prujemy do Sofii. Do granicy miasta mieliśmy dokładnie 15 km, natomiast do centrum 25 km. Rano scena jak z filmu „Dzień Świra” – „jak tkwią te chuje w tych jebanych autach”. Droga prowadząca do stolicy była zakorkowana na odcinku 9 km. My przejechaliśmy ten korek w 20 minut robiąc slalom między samochodami na dwupasmowej drodze. Zwiedzanie dużych miast z rowerem jest raczej niewygodne więc schodzimy z rowerów. Spędziliśmy tam około 2,5 godziny, stolica jak stolica, ładne budynki z czasów romantyzmu, efektowne budowle, lecz poza tym wielkiego wrażenia na nas nie zrobiło to miasto. Jest tutaj dużo wielkich parków, w jednym z nich moje oczy dostrzegły w końcu ładne Bułgarki więc postanowiłem to uwiecznić na zdjęciu. Nie podobają mi się kobiety w Bułgarii, dziwny typ urody. Plan pobytu w Sofii obejmował kupienie mapy tego miasta, żeby się z niego jakoś wydostać we właściwym kierunku. Gdy spacerowaliśmy zobaczyłem szyld HOSTEL więc postanowiłem spytać czy nie mają jakichś map miasta. Hotel był na III piętrze o czym poinformowali mnie robotnicy remontujący kamienice wewnątrz. Pukam, wchodzę i pytam o mapę, Pani tam siedząca zawołała chyba swojego męża, który z przyjemnością wręczył mi mapę za co podziękowałem mu serdecznym uściskiem dłoni. Rozkładamy mapę i zaraz podchodzi do nas młoda para pytając czy może w czymś pomóc. Rozmawiamy chwilę, pokazują nam gdzie jesteśmy na mapie i co ciekawego można tutaj zobaczyć. Jedziemy do parku, jemy śniadanie i wyjeżdżamy ze stolicy w kierunku miasta Pernik-- Bodgevard -- Bobov dol. Jak w tytule dnia 14 –stego w mniejszych miastach Bułgarii panuję straszna komuna i bieda. Niesamowite wrażenie zrobiła na nas mała miejscowość Bobov dol, która to miejscowość posiada ogromny zakład i wybudowane dookoła bloki, w których mieszkali robotnicy z rodzinami. Wszystko jest tak strasznie skupione w jednym miejscu, że aż przeraża prostotą. Ludzie patrzą na nas jakby pierwszy raz widzieli turystów na rowerach albo jakichkolwiek. Potrzebowaliśmy wody więc wszedłem do supermarketu, gdzie zastałem prawie puste półki. Wody nie było więc kupiłem Coca Colę. Wyjeżdżamy z miasta i zaraz ponownie łapię gumę, tym razem na przednim kole, dwie dętki na dwa dni, nie najgorzej – zostały jeszcze dwie. Robi się ciemno i podejmujemy decyzję, że pojedziemy trochę po ciemku co okazuje się fatalnym pomysłem. Zakładamy czołówki i włączamy wszystkie lampki. Jedziemy ekspresówką w stronę miasta Kulata. Na dodatek pierwszy raz w Bułgarii widzimy zakaz jazdy rowerem, ale nie mamy wyboru . Jedziemy kilka kilometrów i Tomek po raz trzeci zrywa śrubę dolnego mocowania bagażnika oraz linkę od hamulca więc rezygnujemy z dalszej jazdy i rozbijamy się kilkanaście metrów od ekspresówki. Dzień z dużą ilością wrażeń i kontrastów tego pięknego kraju. Do Grecji zostało nam koło 120 km więc jutro albo przekroczymy kolejną granicę albo rozbijemy się tuż przy niej. Dobranoc !!!

Kategoria Grecja Bałkany 2013, Wycieczki

DST 103.28km
Czas 06:21
V_AVG 16.26km/h
V_MAX 48.50km/h
Sprzęt GT Avalanche 1.0
Aktywność Jazda na rowerze

Dzień 13 - Bułgarska premia górska

Niedziela, 28 lipca 2013 · dodano: 16.10.2013 | Komentarze 2

Jest 21 48, dotychczas był to dla mnie najcięższy spośród tych trzynastu. Chcąc przejechać do Sofii musimy przeciąć góry, znajdujemy się około 15 km od stolicy, ja piszę relację a Tomek z Pawłem poszli robić zdjęcia Sofii nocą gdyż jest ładnie oświetlona. Rozbiliśmy się tuż przy autostradzie na jakimś polu, także z samego rana musimy stąd spadać. Padł pomysł żeby jechać dzisiaj do Sofii i pozwiedzać nocą ale bylibyśmy nieżywi następnego dnia. Decydujemy, że z samego rana przeznaczamy co najmniej 2 godziny żeby pochodzić po stolicy Bułgarii. Dzisiejsza trasa była przepiękna, góry i bardzo wysokie wiadukty,których podpory mogły mieć koło 70-80 metrów. Do jednej takiej podpory wszedłem i okazało się, że ściany mają koło 40-50 cm grubości a we wnętrzu są jakieś dziwne labirynty. Cały dzień pełen był wyczerpujących podjazdów, na których nogi mówiły dość. Na 75 km napotykamy mały wał usypany z ziemi i tabliczkę z napisem po bułgarsku i angielsku ROAD IS CLOSE. Ja z Tomkiem siadamy na betonie i jemy kolację a Paweł poszedł zobaczyć czy droga jest przejezdna. W między czasie podjechała para Bułgarów i dziewczyna mówiąca coś po angielsku spytała nas czy nie wiemy jak dojechać do Sofii skoro droga jest zamknięta, mówi że jadą tam pierwszy raz. Tłumaczę, że kolega poszedł sprawdzić ponieważ sami jesteśmy zdezorientowani. Po 15 minutach Paweł wraca i mówi, że rowerami uda nam się przejechać. Ruch samochodowy został wstrzymany ze względu na liczne osuwiska i zwężenia dróg. Jedziemy, męczymy jeszcze parę kilometrów podjazdu drogą obok autostrady, na której widzimy ładny tunel więc domyślamy się, że jest to przeprawa przez najwyższy punkt i teraz będzie już z górki, na szczęście było. Chwilę po 20 na 93 km łapię gumę, mały kawałek szkła przebija oponę i dętke na wylot. Łatamy oponę od wewnątrz łatką i zmieniamy dętkę, akcja poszła sprawnie. Swoją drogą dziwne, że jeżdżąc po Rumuńskich drogach nic się nie stało, a tutaj na lekkim zjeździe na dobrej nawierzchni przebijam oponę. Bułgaria póki co bardzo mi się podoba, ładny i ciekawy kraj, którego stolicę odwiedzamy jutro z rana. Dzisiaj w końcu skusiłem się pod Kauflandem na kiełbaskę gotowaną. Budki z jedzeniem pod Kauflandem kusiły już od Rumunii, za jakieś 5 zł kupuje kiełbasę białą i bułkę do tego. Rewelacji nie było, nawet powiedziałbym, że była niesmaczna ale zawsze to coś ciepłego.